Prekursorzy tańca - Nowy projekt

Isadora Duncan

     Isadora Duncan, właściwie Angela Isadora Duncan (ur. 26 maja 1877 lub 27 maja 1878 w San Francisco, zm. 14 września 1927 w Nice, pochowana na Cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu) – tancerka amerykańska.
Nie studiowała tańca w sposób systematyczny, lecz stworzyła oryginalny, niepowtarzalny styl oparty na własnej filozofii. Czerpała z nowych tendencji tańca modern, którego była pionierką. Widziała w tańcu wyraz wolnej myśli i radykalnie sprzeciwiała się ograniczeniom, jakie narzucał taniec klasyczny. Wywarła ogromny wpływ zarówno na całokształt przyszłej sztuki scenicznej, jak i na wygląd następnych pokoleń tancerzy. Odrzuciła klasyczną białą paczkę (tutu), zrzuciła baletki, tańczyła przyodziana w grecką tunikę, boso i z rozpuszczonymi włosami, co było szokującą innowacją dla ówczesnej publiczności. Jako pierwsza pokazała się na scenie ubrana tylko w obcisły trykot.

    Miała troje dzieci, jedno z reżyserem teatralnym Gordonem Craigiem, drugie z Parisem Singerem, synem właściciela fabryki maszyn do szycia Isaaca Singera. Trzecie dziecko, syn, zmarło zaraz po porodzie. Jej życie prywatne obfitowało w skandale. Duncan była biseksualna[3]. Szczególnie głośny był wypadek jej dzieci (Deirdre i Patricka), podczas którego utopiły się w Sekwanie (1913). Dzieci przebywały w samochodzie z nianią. Kiedy samochód wjeżdżał na wzgórze, silnik nagle przestał pracować. Kierowca opuścił samochód, zapomniał jednak zaciągnąć hamulec. Samochód stoczył się po skarpie do rzeki. Dzieci i niania utopiły się. Po stracie dzieci Isadora spędziła kilka tygodni w nadmorskim kurorcie wspólnie z aktorką Eleonorą Duse. Ponieważ Eleonorą Duse wcześniej fascynowała się buntownicza feministka, lesbijka Lina Poletti, podejrzewano, choć nie jest to potwierdzone dokumentacją, że Duncan i Duse miały romans.
W 1922 Isadora Duncan wyjechała do Moskwy. Była żoną rosyjskiego poety Siergieja Jesienina, młodszego od niej o 18 lat.
Zginęła w czasie jazdy w wyścigowym kabriolecie Amilcar, gdy jej szal wkręcił się w nieosłonięte koła. Po jej śmierci, w 1927 ukazała się autobiografia Isadory Duncan My life (tyt. pol. Moje życie).

Ruth St. Denis

    Ruth Saint Denis (ur. 20 stycznia 1879, zm. 21 lipca 1968) – prekursorka tańca współczesnego i ekspresjonistycznego, zwana "pierwszą damą amerykańskiego tańca".
Otrzymała staranne wykształcenie, znała taniec klasyczny i teorię François Delsarte'a – na bazie tej wiedzy tanecznej poszukiwała nowej drogi w kreowaniu ruchu. Podobnie jak współczesna jej Isadora Duncan tańczyła boso, ubrana w powiewne, lekkie tuniki.

Najważniejsze cechy twórczości:
absolutna swoboda w doborze ruchu,
łamanie konwencji tańca klasycznego,
taniec jako doświadczenie duchowe i doskonalenie nie tylko ciała, ale i duszy i umysłu,
mistyczny przekaz tańca.
W 1915 wraz ze swoim mężem, tancerzem Tedem Shawnem otworzyła w Los Angeles szkołę kształcącą tancerzy w stworzonej przez niej technikę – Denishawn.

Martha Graham

   Martha Graham (ur. 11 maja 1894 w Pittsburghu, zm. 1 kwietnia 1991 w Nowym Jorku) – amerykańska tancerka, choreograf i pedagog. Uznawana za jedną z najważniejszych postaci wśród prekursorów współczesnego tańca.
    Zaczęła od obserwacji ruchów własnego ciała. Za podstawę tańca przyjęła effort (dosłownie: wysiłek, ale pojęty szerzej jako źródło ruchu) i ciągłe współdziałanie dwóch naprzemiennych czynników: contraction (skurczenie i sprężenie), które następuje w mięśniach brzucha (ich skurcz) przy równoczesnym rozciąganiu mięśni odcinka lędźwiowego i release (wydłużenie ruchu) mięśni brzucha. Tu sytuacja jest odwrotna i rozciągane są mięśnie brzuszne z jednoczesnym napięciem mięśni lędźwiowo-piersiowych. Stworzyła elewacje, czyli sposób unoszenia korpusu w siadzie i na stojąco. Dużą wagę przywiązywała do oddechu zakładając, że ruch, gest stanowią jego kontynuację, są mu podporządkowane.